Drugi Sobór Lyoński (1274)

Sobór został zwołany przez Papieża Grzegorza X. Najważniejszym osiągnięciem Soboru była unia (czasowa) Kościoła Zachodniego i Wschodniego, jednak Sobór zajmował się również innymi, aktualnymi z punktu widzenia Europy i Kościoła sprawami: sytuacją w Ziemi Świętej i koniecznością zwołania kolejnej krucjaty i reformą Kościoła. Sobór dokonał też kolejnej reformy procedur wyboru Papieża, nakazał mianowicie, by kardynałowie, którzy zbierają się na konklawe, byli odcięci od świata i po trzech dniach pozbawiani systematycznie racji żywnościowych. Powodem podjęcia takiej decyzji były konklawe z przeszłości, które ciągnęły się niekiedy latami.

Źródła: F. Bécheau, Historia soborów, Kraków 1998, s. 132-138; K. Schatz, Sobory Powszechne. Punkty zwrotne w historii Kościoła, Kraków 2001, s. 111-114; Dokumenty Soborów Powszechnych t. II, oprac. ks. A. Baron, ks. H. Pietras SJ, Kraków 2003, s. 397-398.